Τον τελευταίο καιρό οι νεότεροι υπάλληλοι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας λαμβάνουν πολύ ανησυχητικά μηνύματα. Δεν έχουν να παλέψουν μόνο με τις τρομακτικές μειώσεις μισθών, με τις όλο και δυσχερέστερες συνθήκες δουλειάς, με την κλεμμένη τους προϋπηρεσία, με την υπονομευμένη τους χρησιμότητα και αξιοπρέπεια, αλλά και με μια επίμονη απειλή για τις θέσεις εργασίας τους. Απειλή που μπορεί να αφορά όλους τους δημοσίους υπαλλήλους αυτής της χώρας, στην περίπτωσή τους όμως δείχνει να αποκτά λίγο πιο προσωπικό χαρακτήρα. Τελευταίο παράδειγμα, κάποια δημοσιεύματα του Τύπου που προτείνουν μάλιστα έναν νέο τρόπο απόλυσης των συγκεκριμένων υπαλλήλων.
Πολλοί θα πουν πως ένας τέτοιος διαχωρισμός δεν υφίσταται. Πως η αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα στόχο έχει την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό του, στο πλαίσιο της "τιτάνιας προσπάθειας για τη σωτηρία της χώρας". Και πως, στην τελική, ένα δημοσίευμα δεν ανταποκρίνεται πάντα στην πραγματικότητα. Συμφωνούμε μαζί τους σε όλα. Έχουμε όμως να πούμε και κάτι άλλο. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Γι’ αυτό καλούμε τον ΣΕΑ να πάρει σαφή και ξεκάθαρη θέση ως προς το τι είδους Σύλλογος είναι. Είμαστε ένας για όλους και όλοι για έναν ή κάποια μικρή ελίτ θα προσπαθήσει και πάλι να διασφαλίσει το παντεσπάνι της;
